The two-year voluntary work at a care center for children and people with disabilities (autism, schizophrenia, epilepsy, quadriplegic, etc) has been a great influence on his artistic evolvement. He was offered the opportunity to capture authentic – untainted expressions and pure feelings reflected on children’s faces, without the «mask» people need to wear every day, on his camera. Gradually, his art wanderings guided him to the visual depiction of faces on large paintings. Α «struggle» to create images that are mediated from his personal experience to a visual reshape aiming at a truthful optical dialogue between the beholder and the painting.
Η διετής εθελοντική προσφορά του σε κέντρο περίθαλψης παίδων, ατόμων με αναπηρια, (αυτισμό, σχιζοφρένια, σπαστική τετραπληγία κ.α.) έπαιξε μεγάλο ρόλο στην εικαστική του εξέλιξη . Του δόθηκε η ευκαίρια να αποτυπώσει μέσα από τον φωτογραφικό του φακό τις αυθεντικές – αναλλοίωτες εκφράσεις και τα ατόφια συναισθήματα στα πρόσωπα αυτών των παιδιών, που δεν αλλοιώνονται από τη ‘’μάσκα’’ του καθημερινού άνθρωπου.
Σταδιακά, η έρευνα του οδηγείται στην εικαστική προσέγγιση προσώπων ολων των ηλικιών κυρίως σε μεγάλες επιφάνειες.
Μια διαδικασία ‘’πάλης’’, δημιουργόντας εικόνες που περνάνε από την περιοχή του προσωπικού βιώματος στην εικαστική μετάπλαση, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή οπτικό διάλογο μεταξύ του θεατή και του αποτελέσματος.